Ειλεοστομία μέρος 1

Ανατομία λεπτού εντέρου

Το λεπτό έντερο είναι σωλήνας μήκους περίπου 650cm και

διαμέτρου 2,5-3 cm. Είναι η συνέχεια του στομαχιού και

εκτείνεται από τον πυλωρό ως το παχύ έντερο . Το

μεγαλύτερο μέρος του βρίσκεται μέσα στην κάτω κοιλία

και περιβάλλεται από το παχύ έντερο, που σχηματίζει

ατελή στεφάνη.

Το λεπτό έντερο διαιρείται σε δύο μέρη: ι)Το

δωδεκαδάκτυλο και ιι)Το ελικώδες έντερο, που αποτελείται

από τη νηστίδα και τον ειλεό.

Το δωδεκαδάχτυλο

Αρχίζει από το τέλος του πυλωρικού σωλήνα και τελειώνει

στην νηστιδοδωδεκαδακτυλική πτυχή όπου και μεταπίπτει

στην νηστίδα.

Κατά τη διάρκεια της πορείας του σχηματίζει αγκύλη, που

περιβάλλει την κεφαλή του παγκρέατος, δέχεται τους

εκφορητικούς πόρους του παγκρέατος και του ήπατος και

παρουσιάζει, περιγραφικά, τις ακόλουθες τέσσερις μοίρες:

α)Άνω ή ηπατική μοίρα, β)Κάτω ή νεφρική μοίρα,

γ)Οριζόντια ή προαορτική μοίρα, δ)Ανιούσα μοίρα.

Η πρώτη μοίρα είναι περισσότερο ανευρισμένη από τις

άλλες, υποδέχεται τους όξινους χυμούς του στομάχου και

ονομάζεται βολβός. Στην δεύτερη μοίρα υπάρχουν τα

φύματα του Vater και του Santorini. Στο φύμα του Vater

εκβάλλουν ο χοληδόχος και ο μεγάλος παγκρεατικός

πόρος, ενώ στο φύμα του Santorini ο μικρός παγκρεατικός

πόρος.

Το ελικώδες έντερο

Διαιρείται α) στην νηστίδα προς τα πάνω και στον β) ειλεό

προς τα κάτω και κρέμεται από το οπίσθιο κοιλιακό

τοίχωμα με το μεσεντέριο. Η νηστίδα έχει μεγαλύτερη

διάμετρο από τον ειλεό, πυκνότερες πτυχές και η αιματωση

της από κλάδους της άνω μεσεντέριας αρτηρίας είναι

πλουσιότερη από εκείνη του ειλεού. Οι έλικες της νηστίδας

καταλαμβάνουν την ομφαλική και την αριστερή λαγόνια

χώρα, ενώ του ειλεού την υπογάστρια χώρα. Τα

υποβλεννογόνια λεμφοζίδια είναι μεμονωμένα στην

νηστίδα, ενώ στον ειλεό είναι κατά ομάδες, τις παυέριες

πλάκες.

Το λεπτό έντερο αποτελείται από τέσσερις χιτώνες:

1. Τον ορογόνο. Αποτελείται από το περισπλάχνιο

πέταλο του περιτόναιου και περιβάλλει το λεπτό

έντερο, εκτός από το δωδεκαδάκτυλο.

2. Το μυικό. Αποτελείται από δυο στιβάδες λείων μυικών

ινών, την έξω επιμήκη και την έσω κυκλότερη

στιβάδα. Με τις κατάλληλες κινήσεις αυτού του

χιτώνα, εκτελούνται οι κινήσεις του λεπτού εντέρου.

3. Τον υποβλεννογόνο. Βρίσκεται μεταξύ του μυικού και

του βλεννογόνου χιτώνα και είναι αγγειονευροφόρος

συνδετικός ιστός.

4. Το βλεννογόνο. Παρουσιάζει προσεκβολές, τις

εντερικές λάχνες. Στα διαστήματα ανάμεσα στις

λάχνες εκβάλλουν οι αδένες

Φυσιολογία

Οι κινήσεις του εντέρου, που γίνονται για τη μηχανική

πέψη, διακρίνονται σε ρυθμικές κινήσεις κατάτμησης, σε

περισταλτικές κινήσεις προώθησης του περιεχομένου και

σε εκκρεμοειδείς κινήσεις ανάμιξης του χυλού με τα

διάφορα πεπτικά υγρά του εντέρου

Η χημική πέψη στο λεπτό έντερο γίνεται από ο

παγκρεατικό και εντερικό υγρό και από τη χολή.

Τι είναι ειλεοστομία

Ειλεοστομία είναι ένα άνοιγμα του ειλεού στο κοιλιακό

τοίχωμα, που γίνεται σε περιπτώσεις κοκκιώδους

ελκώδους κολίτιδας, ή για αλλαγή κατεύθυνσης του

εντερικού περιεχομένου σε καρκίνο του κόλου, οικογενή

πολυποδίαση, συγγενείς ανωμαλίες ή τραύμα. Το στόμιο

της ειλεοστομίας γίνεται το σημείο εξόδου του εντερικού

περιεχομένου.

Ενδείξεις πραγματοποίησης ειλεοστομίας

Η ειλεοστομία είναι, κατά κύριο λόγο, ενταγμένη στη θεραπευτική στρατηγική

που αφορά στις ιδιοπαθείς φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου, στα πλαίσια

της αντιμετώπισης των οποίων, εξ άλλου, αναπτύχθηκε. Είναι γνωστό, ότι η

ριζική θεραπεία της ελκώδους κολίτιδος είναι η πρωκτοκολεκτομή. Προφανώς,

συστατικό στοιχείο της επέμβασης αυτής σε ένα μεγάλο αριθμό ασθενών είναι

η ειλεοστομία. Ακόμη και η εναλλακτικά εφαρμοζόμενη ειλεοπρωκτική

αναστόμωση αποτελεί, με τη στενή έννοια του όρου, μία περινεϊκή ειλεοστομία.

Εκτός από αυτό, δεν είναι ασυνήθης η χρήση προσωρινής ειλεοστομίας για

την προφύλαξη της ειλεοπρωκτικής

αναστόμωσης. Συχνά, επίσης, είναι αναγκαία η εκτροπή της ροής του

εντερικού περιεχομένου, προκειμένου να περιπέσει σε ύφεση μία Crohn κολίτιδα

ή περιπρωκτική εντόπιση της νόσου και η ειλεοστομία είναι μία πολύ καλή λύση

σε αυτό.

Σπανιότερα, είναι δυνατό να χρησιμοποιηθεί για αποσυμφόρηση σε

περιπτώσεις απέλπιδων περιπτώσεων γενικευμένης επέκτασης κακοηθειών του

δεξιού κόλου ή για εκτροπή σε πολλαπλά τραύματα του παχέος εντέρου ή σε

περιπτώσεις διαφυγής από αναστομώσεις περιφερικότερα, αν δεν είναι

ευνοϊκότερη η δημιουργία μιας κολοστομίας.

Προσδιορισμός της θέσης του στομίας

Η προσοχή των χειρουργών είναι, συνήθως, στραμμένη στους χειρισμούς στο

έντερο, προκειμένου να κατασκευασθεί η στομία και πολλές φορές υποτιμάται

η σημασία του σωστού προσδιορισμού της θέσης του στομίου. Πρόκειται για

ζήτημα με σοβαρή επίπτωση στην ποιότητα ζωής του ειλεοστομημένου. Σε

γενικές γραμμές, η θέση τού στομίου πρέπει να καλύπτει τους εξής όρους: α)

να είναι ορατή και να επιτρέπει την περιποίηση από τον ασθενή, β) να επιτρέπει

την εύκολη συγκόλληση του σάκου χωρίς απώλειες, γ) να είναι κατά το

δυνατόν αθέατη, ακόμα και με ελαφρά ένδυση.