Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΝΕΦΡΟΣΤΟΜΙΑΣ

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΠΕΜΒΑΤΙΚΗΣ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΙΣ 

ΑΠΟΦΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΟΥΡΟΦΟΡΩΝ ΟΔΩΝ

Σιαμπλής Δημήτριος

Η επεμβατική ακτινολογία έχει άμεση και επιβεβλημένη θέση στην αποκατάσταση της ροής των ούρων επί αποφράξεως των ουροφόρων οδών. Η λιθίαση είναι η πρώτη σε συχνότητα αιτία απόφραξης του αποχετευτικού συστήματος των νεφρών και ακολουθούν οι κακοήθεις όγκοι των οργάνων της ελάσσονος πυέλου ή και όγκοι του αποχετευτικού συστήματος. Η οπισθοπεριτοναϊκή ίνωση είναι μία άλλη καλοήθης οντότητα η οποία προκαλεί αποφρακτική βλάβη ετερόπλευρη ή αμφοτερόπλευρη σε ουρητήρες καθότι η πορεία τους είναι οπισθοπεριτοναϊκή. Η αποκατάστασης της ροή των ούρων γίνεται με δύο μεθόδους εκτός της χειρουργικής: Α) με διαδερμική νεφροστομία Β) ουρολογική ενδοσκόπηση Και οι δύο μέθοδοι είναι εξίσου θεαματικές στα αποτελέσματά τους και πολλές φορές αλληλοσυμπληρωμένες (πχ. Λιθίαση). Η διαδερμική νεφροστομία εκτελείται με καθοδήγηση α) υπερήχων, β) αξονικής τομογραφίας (CT). Η υπερηχογραφική καθοδήγηση είναι η επικρατούσα στη διεθνή κοινότητα ως η πλέον φθηνή και εύχρηστη μέθοδος. Η αποκατάσταση γίνεται με τρεις τρόπους: α) με καθετήρα, εκτρέποντας τα ούρα εξωσωματικά, β) με καθετήρα έσω-έξω, όπου τα ούρα διοχετεύονται στην ουροδόχο κύστη προσπερνώντας το κώλυμα, εφόσον είναι εφικτό, γ) με εσωτερικό έσω-έσω καθετήρα double pig tail, όπου η παροχέτευση γίνεται φυσιολογικά προς της ουροδόχο κύστη. Εκ των τριών μεθόδων η μεν πρώτη χρησιμοποιείται για λιθιάσεις κυρίως συνοδευόμενες από ουρολοίμωξη και είναι προσωρινή τοποθέτησης. Οι άλλες δύο είναι μέθοδοι εκλογής για κακοήθεις αποφράξεις των ουρητήρων του κάτω τριτημορίου (διήθηση) καθώς και μετεγχειρητικές αποφράξεις αυτών από όγκους της περιοχής και είναι μόνιμες νεφροστομίες. Οι καθετήρες αυτοί χρήζουν όλοι αλλαγής λόγω αποφράξεως του αυλού από τα συγκρίμματα των ούρων σε τακτικά χρονικά διαστήματα και εξαρτώνται κυρίως από το μέγεθος του καθετήρα. Ο συνήθης 8Fr καθετήρας αλλάζεται σε τρεις περίπου μήνες. Η προτίμηση εσωτερικού καθετηριασμού των ουρητήρων σε μόνιμες νεφροστομίες οφείλεται σε δύο αρκετά σοβαρούς λόγους: α) ψυχολογικούς, για τον ασθενή, β) γιατί ελαχιστοποιούν τις ουρολοιμώξεις (έσω-έσω) και αποφεύγονται και οι επώδυνες δερματικές μολύνσεις. Η επιτυχία εκτέλεσης της διαδερμικής νεφροστομίας είναι της τάξεως 95-98% και σε ομαλές συνθήκες (κατάσταση ασθενούς) αγγίζει το 100%. Οι εσωτερικές νεφροστομίες είναι επιτυχείς σε ποσοστό 75-85% και πρέπει να είναι η μέθοδος επιλογής στο μόνιμο καθετηριασμό του αποχετευτικού συστήματος. Οι επιπλοκές είναι της τάξεως του 10% περίπου και κυρίως οφείλονται σε ελεγχόμενη τραυματική αιμορραγία και σπανιότερα σε τραυματισμό του σπλήνα, του ήπατος, σε διατρήσεις του κόλον, συψαιμία, πυόνεφρο, πευμοθώρακα και συνεχιζόμενη αιματουρία όπου πιθανός χρήζει εκλεκτικού εμβολισμού του πάσχοντος νεφρού κ.τ.λ. Πάντως οι εσωτερικοί καθετηριασμοί πρέπει να γίνονται από έμπειρους επιμελητές καθώς η επιτυχία τους κατά το μεγαλύτερο ποσοστό εξαρτάται από αυτό. Η ενδοσκοπική νεφροστομία είναι ανάλογη της διαδερμικής νεφροστομίας έσω-έσω. Εκτελείται μέσω της ουροδόχου κύστεως και έχει τις ανάλογες δυσκολίες προσπέλασης του κωλύματος με αυτές της διαδερμικής νεφροστομίας.